W połowie XVI wieku w Nowej Królikowej była parafia i cerkiew. Proboszczem w parafii był Roman Wołoch. W czasie wizytacji dekanatu jaśliskiego w 1761 roku ówczesny dziekan zanotował, że w Króliku Wołoskim istnieje cerkiew p.w. św. Mikołaja Cudotwórcy więcej niż 200 lat.
Mikołaj urodził się w Patras w Grecji ok. 270 r. Był jedynym dzieckiem zamożnych rodziców, uproszonym ich gorącymi modłami. Od młodości wyróżniał się nie tylko pobożnością, ale także wrażliwością na niedolę bliźnich. Po śmierci rodziców swoim znacznym majątkiem chętnie dzielił się
z potrzebującymi. Wybrany na biskupa miasta Miry (obecnie Demre w południowej Turcji), podbił sobie serca wiernych nie tylko gorliwością pasterską, ale także troskliwością o ich potrzeby materialne. Cuda, które czynił, przysparzały mu jeszcze większej chwały. Kiedy cesarz Konstantyn I Wielki skazał trzech młodzieńców z Miry na karę śmierci za jakieś wykroczenie, nieproporcjonalne do aż tak surowego wyroku, św. Mikołaj udał się osobiście do Konstantynopola, by uprosić dla swoich wiernych ułaskawienie.
Kiedy indziej miał swoją modlitwą uratować rybaków od niechybnego utonięcia w czasie gwałtownej burzy. W czasie zarazy, jaka nawiedziła jego strony, usługiwał zarażonym z narażeniem własnego życia. Podanie głosi, że wskrzesił trzech ludzi, zamordowanych w złości przez hotelarza za to, że nie mogli mu zapłacić należności. Biskup Mikołaj uczestniczył także w pierwszym soborze powszechnym w Nicei w 325 roku. Umarł 6 grudnia pomiędzy 345 a 352 rokiem. Jego ciało zostało pochowane ze czcią w Mirze, gdzie przetrwało do roku 1087. Dnia 9 maja 1087 roku zostało przewiezione do włoskiego miasta Bari. 29 września 1089 roku uroczyście poświęcił jego grobowiec w bazylice wystawionej ku jego czci papież Urban II.
W XVII wieku miejscowości doświadczyły wiele cierpienia i nieszczęść.
W 1624 roku obie wsie ucierpiały podczas najazdu Tatarów.
