Uncategorized

Wspomnienie Świętych Pustelników Andrzeja Świerada i Benedykta

Św. Andrzej Świerad żył na przełomie X i XI wieku. Według tradycji pochodził z rodziny wieśniaczej z południowej Polski. Wezwany przez Boga na samotnię, aby uważniej mógł słuchać Bożego głosu. Założył pustelnię w miejscowości Tropie.

Opuścił ją na początku XI wieku i wstąpił do zakonu benedyktyńskiego  na górze Zabor w Słowacji. Mając 40 lat powrócił do życia pustelniczego w Polsce. Udał się do groty w miejscowości Skałka, nad brzegiem rzeki Wag. Zmarł około 1030 roku.

Św. Benedykt towarzysz i uczeń św. Andrzeja, mnich, pustelnik, prowadził surowe życie. Zamordowany przez zbójców.

Święty Andrzej Świerad uczy ludzi naszych czasów, tak bardzo skłaniających się przyjemnościom i przemijalnym dobrom ziemskim, że tylko Bóg jest jedynym dobrem, którego całym sercem, całą duszą i ze wszystkich sił należy pragnąć. Uczy, że jesteśmy pielgrzymami, albowiem nie mamy tu miejsca stałego, ale przyszłego oczekujemy.

Uczy wreszcie, że należy służyć bliźniemu nie tylko w zewnętrznych czynach miłości, ale świadczeniem Ewangelii, zgodnie ze słowami Pana naszego Jezusa Chrystusa skierowanymi do wszystkich uczniów: Wy jesteście solą ziemi, wy jesteście światłością świata.