Z Księgi Dziejów Apostolskich
Gdy Piotr przybył do domu setnika Korneliusza w Cezarei, przemówił w dłuższym wywodzie: «Wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan. Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On, dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła.
A my jesteśmy świadkami wszystkiego, co zdziałał w ziemi żydowskiej i w Jeruzalem. Jego to zabili, zawiesiwszy na drzewie. Bóg wskrzesił Go trzeciego dnia i pozwolił Mu ukazać się nie całemu ludowi, ale nam, wybranym uprzednio przez Boga na świadków, którzy z Nim jedliśmy i piliśmy po Jego zmartwychwstaniu.
On nam rozkazał ogłosić ludowi i dać świadectwo, że Bóg ustanowił Go sędzią żywych i umarłych. Wszyscy prorocy świadczą o tym, że każdy, kto w Niego wierzy, przez Jego imię otrzymuje odpuszczenie grzechów».
Mario, ty powiedz, coś w drodze widziała?
Jam Zmartwychwstałego blask chwały ujrzała.
Żywego już Pana widziałam, grób pusty,
I świadków anielskich, i odzież, i chusty.
Zmartwychwstał już Chrystus, Pan mój i nadzieja,
A miejscem spotkania będzie Galilea.
Wiemy, żeś zmartwychwstał, że ten cud prawdziwy,
O Królu Zwycięzco, bądź nam miłościwy.
Z Ewangelii według Świętego Jana
Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra oraz do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono.
Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu.
A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka.
Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą w jednym miejscu.
Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych.
ROZWAŻANIE
Życie przypomina czasem długą i smutną Wielką Sobotę. Wszystko wydaje się skończone, wydaje się, że zły zwycięża, że zło jest silniejsze od dobra.
Ale wiara pozwala nam widzieć daleko, pozwala nam dostrzec blaski nowego dnia innego niż dzień obecny. Wiara zapewnia nas, że ostatnie słowo należy do Boga: tylko do Boga! Wiara jest naprawdę lampką, ale jest to jedyna lampa, która rozjaśnia noc świata: a jej skromne światło stapia się z pierwszymi promieniami dnia: dnia Chrystusa Zmartwychwstałego. A zatem historia nie kończy się w grobie, ale w grobie wybucha: tak obiecał Jezus tak się stało i stanie!
Zmartwychwstanie Jezusa jest zawsze w centrum wiary i nauczania Kościoła.
Od ogłoszenia tej prawdy swoje nauczanie rozpoczynali Apostołowie. Słyszymy dziś Piotra przemawiającego w domu Korneliusza: Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Jego to zabili, zawiesiwszy na drzewie. Bóg wskrzesił Go trzeciego dnia i pozwolił Mu ukazać się nie całemu ludowi, ale nam, wybranym uprzednio przez Boga na świadków, którzy z Nim jedliśmy i piliśmy po Jego zmartwychwstaniu.
Ci świadkowie Zmartwychwstałego całe życie poświęcili, by nieść tę radosną wieść na krańce świata. Stali się gotowi nawet oddać życie za wiarę w Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego.
Jesteśmy powołani, by każdego dnia stawać w długim szeregu świadków Zmartwychwstałego. Wyznawać wiarę w Niego całym swoim życiem. Świadkowie Chrystusa zmartwychwstałego ukazują światu nowy, wieczny wymiar naszego istnienia.
Św. Paweł napisał: Jeśli razem z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus, zasiadający po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi.
To jest właśnie prawdziwy sens nawrócenia chrześcijańskiego. Porzucić grzech, by mieć udział w Chrystusowym zmartwychwstaniu.
Być chrześcijaninem, to znaczy wierzyć, że Chrystus zmartwychwstał. Nieść przez życie radość poranka wielkanocnego, budzić nadzieję, tam gdzie ona już zagasła.