Z Ewangelii według św. Mateusza
Jeden z Dwunastu, imieniem Judasz Iskariota, udał się do arcykapłanów i rzekł: Co chcecie mi dać, a ja wam Go wydam? A oni wyznaczyli mu trzydzieści srebrników. Odtąd szukał sposobności, żeby Go wydać. W pierwszy dzień Przaśników przystąpili do Jezusa uczniowie i zapytali Go: Gdzie chcesz, żebyśmy Ci przygotowali spożywanie Paschy? On odrzekł: Idźcie do miasta, do znanego nam człowieka i powiedzcie mu: Nauczyciel mówi: Czas mój jest bliski; u ciebie urządzam Paschę z moimi uczniami. Uczniowie uczynili tak, jak im polecił Jezus, i przygotowali Paschę. Z nastaniem wieczoru zajął miejsce u stołu razem z dwunastu uczniami. A gdy jedli, rzekł: Zaprawdę, powiadam wam: jeden z was Mnie wyda. Bardzo tym zasmuceni, zaczęli pytać jeden przez drugiego: Chyba nie ja, Panie? On zaś odpowiedział: Ten, który ze Mną rękę zanurzył w misie, ten Mnie wyda. Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim jest napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził. Wtedy Judasz, który miał Go wydać, rzekł: Czyżbym ja, Rabbi? Odpowiedział mu: Tak, ty.
Cena Jezusa to cena za życie niewolnika. Tak patrzą na Niego arcykapłani. Na takie patrzenie zgadza się też Judasz, jeden z Dwunastu. Dla niego Mistrz staje się niewolnikiem. Mimo to nie ma skrupułów, aby ucztować z Jezusem. Zasiadanie do wspólnego stołu stwarza miedzy współbiesiadnikami poczucie szczególnej bliskości, stwarza wspólnotę. Judasz zrywa te więzy poprzez zdradę i nieszczerość. Szatan wchodzi w jego serce, po spożyciu podanego przez Jezusa kawałka chleba. Nie może zostać ze zdradzonym Mistrzem przy stole. Wchodzi w noc.