Uroczystość Zesłania Ducha Świętego jest jedną z największych tajemnic naszej wiary. Bogactwo tej tajemnicy jest nieogarnione. Syn Boga po przyjściu na ziemię nie usuwa przeszkód z drogi chrześcijanina, lecz umacnia swego ucznia, by potrafił twórczo przejść przez życie i aby pokonał wszelkie trudności.
Duch Święty przełamał samotność człowieka, będącą skutkiem grzechu. Otwarte drzwi Wieczernika są tego symbolem. Duch Święty leczy ludzkie serce z samotności.
Dziękujemy Duchowi Świętemu, że należymy do środowiska Bożego, które On stworzył w ludzkiej rodzinie. Środowiskiem tym jest Kościół Chrystusowy.
A celem tego środowiska jest organizowanie dobra, które idzie w dwóch kierunkach. Jeden zmierza do wsparcia człowieka w odpowiedzi na łaskę, tak by mógł osiągnąć wieczne zbawienie. A drugi, równie ważny kierunek działalności Kościoła, to organizowanie dobra potrzebnego w zmaganiu się ze złem.
Zło jest mocne przede wszystkim dlatego, że umie się organizować. Uczniowie Chrystusa mieli za sobą bardzo bolesne doświadczenia. Ich Mistrz kilka tygodni przed zesłaniem Ducha Świętego został zlikwidowany przez zorganizowane zło. Możemy na kartach Ewangelii obserwować współpracę zła w likwidacji Jezusa Chrystusa. W świątyni jerozolimskiej współpracują ze sobą faryzeusze, saduceusze, herodianie, Piłat i Sanhedryn. Wobec tak zorganizowanego zła uczniowie drżeli ze strachu i nie mieli odwagi, aby w świecie czynić dobro.
Otrzymują jednak Ducha Świętego, który uzdolnił tę Bożą instytucję młodego Kościoła do odważnego i mądrego czynienia w świecie dobra.