LECZENIE SERCA – AKT POKUTY
Podczas aktu pokuty, przepraszamy Pana Boga, a także braci i siostry, że zgrzeszyłem: myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem. Niestety może tak być, że są to jedynie rutynowo wypowiadane słowa, za którymi tak naprawdę nie kryje się świadomość, że zgrzeszyłem.
Może pojawić się dramat współczesnego człowieka, który albo swojego grzechu nie widzi, albo nie chce widzieć. Nawet, jeśli znajdzie się jakiś prorok, który jak Izajasz, czy Jeremiasz będzie wytykał przestępstwa, grzechy, błędy, to on tego nie przyjmie do wiadomości. A może też być tak, że jak Izraelici, współczesny człowiek będzie mieszał zewnętrzną religijność, posty z uciskiem, sporami, złością, niegodziwością.
Trzeba prosić o serce skruszone, pokorne. Papież Franciszek kiedyś mówił: że jeśli twoje serce nie jest skruszone, jeśli nie słuchasz Pana, nie przyjmujesz napomnień i Jemu nie ufasz, to twoje serce jest zatwardziałe. Trzeba mieć odwagę otworzyć swoje serce na Boga, bez zastrzeżeń, dając Jemu nawet „listę” naszych grzechów.