CHOROBA DUSZY – CHCIWOŚĆ
Organizm człowieka potrafi się uodpornić na działanie antybiotyków. Taki uodporniony człowiek może zjadać wielkie ilości lekarstw, które mu nie tylko nie pomogą, ale zaszkodzą. Podobnie jest z człowiekiem, który może się tak uodpornić na działanie łaski, że mimo iż będzie codziennie przystępował do Komunii świętej, że będzie spędzał godziny na modlitwie i słuchał setki kazań, to jego życie religijne nie tylko nie będzie się rozwijało, ale będzie obumierało. Właśnie ten dramat ludzkiego serca interesuje nas w sposób szczególny. Człowiek może być zanurzony w świecie łaski, łaska dotknie jego skóry, ale nie dotknie jego serca.
W czasach Jezusa takich ludzi, odpornych na działanie łaski, było wielu. To Judasz, którego serce było odporne na działanie łaski. Do dnia dzisiejszego jest to postać tajemnicza. Nikt nie jest w stanie pojąć mrocznych zakamarków serca Judasza, ale wszyscy z przerażeniem spoglądamy na te jego srebrniki. Blisko trzy lata nie otworzył serca dla łaski, a miał je otwarte dla pieniędzy. Judasz dokonał tragicznego wyboru: sięga po pieniądze, bo są one dla niego cenniejsze niż Mistrz. Chciwość odrzuca łaskę, czyni człowieka odpornym na działanie Boga. Był tak blisko Jezusa, a serce więcej ceniło trzydzieści srebrników, niż Mistrza. Bóg do serca, w którym jest miłość do dóbr tego świata, nie przelewa swojej łaski.
Judasz doskonale wiedział, że Chrystus zna bogactwo ludzkiego serca. Każdy, kto kocha dobra tego świata, chodzi krętymi drogami. Taki człowiek nie potrafi chodzić prosto, zawsze coś kryje lub coś koloryzuje. Człowiek musi się odważyć stanąć w prawdzie przed Bogiem. Judasz tego nie zrobił. Judasz nigdy nie był przyjacielem Chrystusa, on był przyjacielem pieniędzy, ale Chrystus był przyjacielem Judasza.
Zapytujemy dziś siebie, jaki jest nasz motyw podejścia do Chrystusa, do Komunii świętej, do Kościoła? Po coś przyszedł?
Chciwi ludzie tego świata sięgają po cel używając przemocy, ale tam, gdzie jest przemoc, tam nie ma miłości. Łaska należy do świata miłości, do świata wolności, dlatego Chrystus rezygnuje z przemocy. Kto stawia na miłość, musi zrezygnować z przemocy. Każdy chciwiec w jakimś momencie przebierze miarę w gromadzeniu dóbr. Tak było z Judaszem. Judasz nie nauczył się kochać. Człowiek, który umiłuje doczesność, jest podobny do drewna mocno nasączonego wodą, które, włożone do ognia, nie pali się. Może być w ogniu, syczy, ale się nie pali.