Z Ewangelii według Świętego Łukasza
Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do dziewicy poślubionej mężowi imieniem Józef, z rodu Dawida; a dziewicy było na imię Maryja. Wszedłszy do Niej, anioł rzekł: Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami. Ona zmieszała się na te słowa
i rozważała, co by miało znaczyć to pozdrowienie. Lecz Anioł rzekł do Niej: Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie on wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca.
Na to Maryja rzekła do Anioła: Jakże się to stanie, skoro nie znam męża? Anioł Jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego okryje Cię cieniem. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, którą miano za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego. Na to rzekła Maryja: Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego. Wtedy odszedł od Niej Anioł.
W czasie Adwentu Kościół dziękuje Bogu za Matkę Jezusa.
Nie zawsze wiadomość o poczęciu dziecka jest dobrą nowiną dla kobiety. Może być wielkim zaskoczeniem, gdy dziecko nie jest planowane. Dziecko poczęte winno być od początku otoczone miłością.
Nasze powołanie polega między innymi na tym, abyśmy otoczyli matkę
i dziecko miłością.
Adwentowe dziękczynienie za Matkę Jezusa jest wezwaniem do refleksji nad naszą odpowiedzialnością za budowę środowiska miłości. Jest to szczególnie aktualne dlatego, że świat, w którym żyjemy, uczynił wszystko, żeby wokół dziecka poczętego zbudować środowisko nienawiści, środowisko zagrożenia, środowisko śmierci.
Po czym poznaje się chrześcijanina we współczesnym świecie? Właśnie po tej odpowiedzialności za poczęte życie, po bronieniu życia dziecka i matki. Początkowo w budowie środowiska miłości wokół Maryi nie uczestniczył Józef. Ale kiedy Bóg wyjaśnił mu, z jaką tajemnicą ma do czynienia, przyjął Maryję i dziecko. Wiedział, że został powołany do uczestniczenia w niezwykle wielkim wydarzeniu zbawczym. Postępowanie Józefa jest wezwaniem do głębszej refleksji nad odpowiedzialnością i nad ojcostwem.
Adwent jest czasem wdzięczności za matkę. To jej powinniśmy wyrazić wdzięczność, tak jak potrafimy. Role się zmieniają. Wpierw matka otacza miłością dziecko, a gdy już sama jest słaba, chora i podeszła w latach, dziecko otacza miłością matkę.
Otwórzmy zatem nasze oczy i otoczmy szacunkiem każdą matkę. Jednocześnie pomóżmy zbudować wokół niej świat miłości. Dzisiejszy świat tego nie uczyni, gdyż on to już zniszczył. Ale to jest wezwanie dla nas.
I dlatego w Adwencie Kościół dziękuje za Matkę wielkiej miłości. A my podziękujmy także za każdą kobietę.
Kobieta to jest serce, które kocha macierzyńską miłością. Jednak tego ideału kobiety nie znajdziecie ani w telewizji, ani w stosach kolorowej prasy. Tego ideału tam nie ma. Jest to ideał Boży.
DZIEŃ V – 20 GRUDNIA
Posłuszeństwo sprawiedliwego
Panie Jezu Chryste, przed Tobą upadają wszyscy królowie, wszystkie narody przyzywają Twego imienia, przyjdź i zbaw nas. Przez Ciebie zanosimy Bogu Ojcu nasze dziękczynienie za wierność Jego obietnicom, za zapowiedź Twojego przyjścia, za Twoje narodzenie z rodu Dawida, za Twoje przyjście jako Zbawiciela świata. Dopomóż nam wiernie wypełnić Twoje zamiary względem nas.
Niech za przykładem świętego Józefa będziemy zawsze posłuszni Twojej woli, także wtedy, gdy wszystko zdawać się będzie spowite w mroku. Naucz nas w wewnętrznym milczeniu rozpoznawać Twój głos i Twoje natchnienia. Daj nam trudzić się po to, aby imię Twoje i nadzieja zbawienia dotarły do wszystkich ludzi. Przyjmij nasze modlitwy i wysłuchaj je dla chwały Twojego imienia.
Ojcze nasz… Zdrowaś… Chwała Ojcu…