Zaśnięcie Bogarodzicy jest ostatnim w roku liturgicznym świętem z liczby dwunastu głównych świąt Chrześcijańskiego Wschodu. Chrześcijański Zachód mówi o Wniebowzięciu Matki Bożej, Wschód zaś o jej Zaśnięciu. W obydwu wypadkach chodzi o tę samą prawdę wiary: Maryja, będąc bez grzechu, nie doświadczyła śmierci (jednego ze skutków grzechu) tak, jak doświadczają jej wszyscy ludzie. Jej śmierć była raczej przejściem, rodzajem zaśnięcia i wejścia duszą i ciałem w życie Boga. Nawet jeżeli dawne teksty mówią, że Maryja najpierw zasnęła, a potem została wzięta do Nieba, to później Wschód skupi się bardziej na pierwszym, a Zachód na drugim z owych wydarzeń. Około V wieku pojawił się zwyczaj świętowania Zaśnięcia NMP w dniu 15 sierpnia.
SERCE JEZUSA, ROZKOSZY WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH
Serce Jezusa jest naszą ziemią obiecaną, do której zdążamy. Jest rajskim ogrodem, rozkoszą ludzkiego serca. Ono jest tęsknotą i celem ludzkiej duszy. Nie ma większego skarbu ponad Serce Pana, w którym jest pełnia miłości, pełnia świętości.
Serce Jezusa jest nadzieją i rozkoszą dla nas, grzesznych, którzy dążymy do doskonałej miłości. Ogień miłości Boga wypala to wszystko, co w nas jest grzeszne. To Serce wciąż ofiaruje się za nas na ołtarzach świata na odpuszczenie naszych win, uwalniając nas od ich brzemion, otwierając na pełnię łaski, czyli pełnię szczęścia w Bogu.
Szukaj Jezusa. Poznawaj Go. Jednocz się z Panem na twojej życiowej drodze — z Nim przeżywając radości, ale i nieuchronne doświadczenia. Z pomocą łaski odkrywaj, że jesteś zawsze i wszędzie otoczony miłością i miłosierdziem Serca Zbawiciela. Niech to Serce będzie twoim największym pragnieniem, twoim schronieniem, twoim domem. W Nim i przez Nie staniesz się święty.
Potrzebujesz Jezusa. I Jezus potrzebuje ciebie, aby cię miłować. I ty jesteś rozkoszą Jego Serca. Rozkoszą dla Niego jest przebywanie w twoim sercu przepełnionym wiarą i czystą miłością. Pan wciąż uniża się przed tobą, kołacze, abyś Mu otworzył drzwi, przyjmując wszystko, czym On sam ze swojej Pełni pragnie cię obdarować.