Cz.2
Zakochanie oznacza stan, który polega na związaniu się niezwykle silną więzią emocjonalną z drugą osobą. Ponadto zakochanie wiąże się nie tylko
z potrzebami emocjonalnymi i potrzebą bezpieczeństwa, ale także z fascynacją osobą drugiej płci, z pragnieniem, by ją poznać i zrozumieć, a także
z marzeniami o założeniu własnej rodziny.
Zakochanie przychodzi zwykle w sposób spontaniczny i zaskakuje. Nie jest rezultatem świadomej i wolnej decyzji danej osoby, nie jest czymś zaplanowanym. Początkom zakochania towarzyszą radosne przeżycia i silne wzruszenia. On czy ona czują się coraz lepiej w obecności tej drugiej osoby. Chcą o niej coraz więcej wiedzieć i pragną z nią coraz dłużej przebywać. Gdy zakochanie osiąga szczyt zauroczenia emocjonalnego, wtedy osoba zakochana czuje się niezwykle szczęśliwa, a jednocześnie zaskoczona swoją zależnością od tej drugiej osoby. Potrafi już tylko o niej myśleć, tylko za nią tęsknić,
a największym marzeniem jest pozostać z tą osobą na zawsze. Ta intensywna więź emocjonalna owocuje wielkim entuzjazmem i energią.
Z czasem jednak zakochanie odsłania inne, bolesne oblicze. Zakochani przeżywają pierwsze nieporozumienia i rozczarowania, wzajemne pretensje
i emocjonalne zranienia. Zakochany ma coraz większą świadomość, że ta druga osoba wcale nie jest absolutnym ideałem i samą doskonałością. Pojawiają się coraz częstsze sprzeczki, łzy i groźba rozstania. Największym źródłem cierpienia w tej fazie zakochania jest zazdrość o osobę, z którą ktoś się związał oraz lęk, że ta osoba może nie odwzajemnić miłości i odejść.