Uroczystość Wniebowstąpienia Chrystusa ukierunkowuje nasze myślenie i nasze działanie na dom Ojca, do którego z godziny na godzinę zmierzamy.
Jesteśmy w drodze do nieba. O tym nie wolno nam zapomnieć. Jeśli tak się stanie, zaczniemy błądzić. A Ziemia to jest kula i można po niej chodzić w kółko i bez celu. Chrystus wytyczył drogę z ziemi do nieba i dom Ojca, w którym jest mieszkań wiele, uczynił celem naszego życia.
Za co Kościół dziękuje Bogu w prefacji o wniebowstąpieniu Chrystusa? Dziękuje za Jego zwycięstwo nad grzechem i śmiercią. Przez zmartwychwstanie udowodnił, że życie jest mocniejsze od śmierci. I wszystkich, którzy w Niego wierzą, uczynił zdolnymi do podobnego zwycięstwa.
Jezus wchodzi do nieba jako król chwały, jako podwójny zwycięzca: zwyciężył grzech i śmierć. Wniebowstąpienie otwiera niebo dla człowieka, dla każdego z nas. Dotąd było ono jedynie dla aniołów. Teraz jest dla nas, bo syn Boga jest synem człowieczym.