Z Dziejów Apostolskich
Tłum Filipian zwrócił się przeciwko Pawłowi i Sylasowi, a pretorzy kazali zedrzeć z nich szaty i siec ich rózgami. Po wymierzeniu wielu razów wtrącili ich do więzienia, przykazując strażnikowi więzienia, aby ich dobrze pilnował. Ten, otrzymawszy taki rozkaz, wtrącił ich do wewnętrznego lochu dla bezpieczeństwa zakuł im nogi w dyby.
O północy Paweł i Sylas modlili się, śpiewając hymny Bogu. A więźniowie im się przysłuchiwali. Nagle powstało silne trzęsienie ziemi, tak że zachwiały się fundamenty więzienia. Natychmiast otwarły się wszystkie drzwi i ze wszystkich opadły kajdany. Gdy strażnik więzienia zerwał się ze snu i zobaczył drzwi więzienia otwarte, dobył miecza i chciał się zabić, sądząc, że więźniowie uciekli. Nie czyń sobie nic złego, bo jesteśmy tu wszyscy – krzyknął Paweł na cały głos.
Wtedy tamten zażądał światła, wskoczył do lochu i przypadł drżący do stóp Pawła i Sylasa. A wyprowadziwszy ich na zewnątrz, rzekł: Panowie, co mam czynić, aby się zbawić? Uwierz w Pana Jezusa – odpowiedzieli mu – a zbawisz siebie i swój dom.
Opowiedzieli więc naukę Pana jemu i wszystkim jego domownikom. Tej samej godziny w nocy wziął ich z sobą, obmył rany i natychmiast przyjął chrzest wraz z całym swym domem. Wprowadził ich też do swego mieszkania, zastawił stół i razem z całym domem cieszył się bardzo, że uwierzył Bogu.
ROZWAŻANIE
Paweł i Sylas znaleźli się w trudnym położeniu, gdyż wtrącono ich do więzienia za zwiastowanie ewangelii o Jezusie. Złe warunki nie osłabiły ich wiary. A około północy Paweł i Sylas modlili się i śpiewem wielbili Boga. Ich akt śmiałego wielbienia Boga stworzył okazję do dalszego opowiadania o Jezusie. Głosili Słowo Pańskie stróżowi więziennemu i wszystkim, którzy byli w Jego domu.
Większość z nas prawdopodobnie nigdy nie doświadczy ekstremalnych okoliczności, w jakich znalazł się Paweł i Sylas. Wszyscy jednak będziemy musieli stawić czoła niewygodnym sytuacjom. Będziemy musieli wówczas czerpać siłę od Boga. Oby z naszych serc popłynęła pieśń, która odda Mu chwałę.