Z Dziejów Apostolskich
Do Listry nadeszli Żydzi z Antiochii i z Ikonium. Podburzyli tłum, ukamienowali Pawła i wywlekli go za miasto, sądząc, że nie żyje. Kiedy go jednak otoczyli uczniowie, podniósł się i wszedł do miasta, a następnego dnia udał się razem z Barnabą do Derbe.
W tym mieście głosili Ewangelię i pozyskali wielu uczniów, po czym wrócili do Listry, do Ikonium i do Antiochii, umacniając dusze uczniów, zachęcając do wytrwania w wierze, bo przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego. Kiedy w każdym Kościele wśród modlitw i postów ustanowili im starszych, polecili ich Panu, w którego uwierzyli.
Potem przeszli przez Pizydię i przybyli do Pamfilii. Głosili słowo w Perge, zeszli do Attalii, a stąd odpłynęli do Antiochii, gdzie za łaską Bożą zostali przeznaczeni do dzieła, które wykonali.
Kiedy przybyli i zebrali miejscowy Kościół, opowiedzieli, jak wiele Bóg przez nich zdziałał i jak otworzył poganom podwoje wiary. I dość długi czas spędzili wśród uczniów.
ROZWAŻANIE
W przekonaniu że Apostoł po kamienowaniu zakończył życie, wywleczono go za miasto i tam pozostawiono. Paweł z pomocą przyjaciół powstał jednak i dnia następnego udał się do Derbe, Listry, Ikonium i Antiochii.
Paweł i Barnaba po przybyciu do Derbe spędzili tam pewien czas głosząc Ewangelię bez przeszkody. Paweł postanowił wracać szlakiem, którym przybyli, tj. poprzez Listrę, Ikonium i Antiochię. Należało bowiem nie tylko utwierdzić nawróconych w wierze, ale zorganizować wspólnotę kościoła w każdym z tych miast.
Dotarłszy do Perge Apostołowie głosili tam Ewangelię, a po pewnym czasie dopiero udali się do odległej o 12 km Attalii, miasta portowego, skąd odpłynęli do Antiochii Syryjskiej. Z obliczeń chronologicznych wynikałoby, że ta pierwsza podróż apostolska trwała około czterech lat 45-49.