W Księdze Rodzaju są dwie wersje opisu stworzenia człowieka. W jednym jest przedstawione jak Bóg finalizuje swoje dzieło stworzenia widzialnego świata przez powołanie do życia człowieka, który jest Jego obrazem. Drugi opis, starszy i opisuje lepienia ciała Adama z ziemi i kształtowania kobiety z jego kości.
Pierwszy opis: A wreszcie rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam. Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad bydłem, nad całą ziemią i nad wszelkim zwierzątkiem nadziemnym!? Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył; stworzył mężczyznę i niewiastę. Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich? Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemie
i uczynili ją sobie poddaną.
Bóg nie jest materialny, jest duchem. Zatem człowiek posiada jego duchowy wymiar. Chodzi więc o duszę, która ma swoje władze i posługuje się ciałem.
W tym opisie ta dusza nie jest wymieniona, ale władza, jaką człowiek otrzymuje od Boga, jest udziałem w Jego władzy, i już to jest jednym z rysów podobieństwa do Boga. Człowiek jest żywym autoportretem Boga. Jakie są zatem jego rysy, które są władzami duszy?
Oto one:
Rozum czyli zdolność poznawania. Jego narzędziem jest mózg i system nerwowy. Mój rozum jest obecnością i obrazem Boga, on decyduje o mojej mądrości.
Wolność dar najbardziej upodabniający do Boga. Jego narzędziem jest wola, chcenie. Moja wola jest obecnością i obrazem Boga we mnie. Ona daje wolność, która jest warunkiem odpowiedzialności i miłości.
Miłość dar uzdalniający nas do miłości. Jej narzędziem, a zarazem symbolem, jest serce, ona jest obecnością i żywym obrazem Boga we mnie. Możemy kochać, podobnie jak On kocha.
Sumienie głos Boga mówiący aktualnie co jest dobre, a co złe. Sumienie jest obecnością i żywym obrazem Boga we mnie, i ono decyduje o mej odpowiedzialności.
Wyobraźnia jest obecnością i obrazem Boga we mnie; ona decyduje o mej twórczości.
Ten opis stworzenia człowieka mówi o dziele Boga, który stwarza każdego jako niepowtarzalne arcydzieło na swój obraz, ale jest również dodane słowo i na podobieństwo, bo w miarę wzrastania i uruchamiania w człowieku rozumu, woli, sumienia, wyobraźni, miłości, człowiek jest zaproszony do uczestniczenia w doskonaleniu siebie. Jeśli to podejmie staje się coraz bardziej podobny do swego Stwórcy, a jeśli zlekceważy staje się Jego karykaturą. Stwarzanie obrazu Boga w nas jest dziełem samego Boga, a upodabnianie do Niego jest dziełem naszej współpracy z Nim.