Z Ewangelii według świętego Jana
Jezus powiedział do swoich uczniów: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity.
Ten, kto miłuje swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne.
A kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli kto Mi służy, uczci go mój Ojciec.
ROZWAŻANIE
Tajemnica obumierania jest głęboko wpisana w logikę Ewangelii, logikę daru z siebie i samą logikę życia. Ziarno musi obumrzeć, aby wykiełkowała roślina. Kwiat musi przekwitnąć, aby zawiązał się zalążek owocu. My potrzebujemy coś stracić, aby podarować to drugiej osobie. Paradoksalnie świadoma strata czegoś na rzecz drugiego leczy z samotności i izolacji. Kiedy przekraczam swój egoizm, wychodzę drugiemu na spotkanie. Im bardziej coś jest dla nas wartościowe, tym większa towarzyszy temu strata.
Męczennicy, a wśród nich dziś św. Wojciech, pokazują nam, że istnieją wartości większe niż samo życie.
Są nimi wiara, Ewangelia i Bóg.