W Johanne mieszkali głównie Polacy i Niemcy. Pierwotna nazwa miejscowości nie utrzymała się długo. W 1426 roku występuje w aktach grodzkich jako Crolikow, w 1429 roku – Crolikowo, później – Antiqua (Stara) Królikowa, a w połowie XVII wieku pojawiła się obecna nazwa Królik Polski. Wieś położona w dolinie Taboru, osłonięta wzniesieniami, szybko się rozwijała.
W 1434 roku król Władysław Jagiełło przekazał wieś w ręce biskupów przemyskich. W połowie XV wieku w Johanne zbudowano kościół, a także założono folwark. Około 1460 roku, staraniem biskupa Mikołaja Błażejowskiego, została erygowana parafia.
Wiara chrześcijańska, głęboko zakorzeniona w ludziach żyjących w tamtych stuleciach, zrodziła nie tylko arcydzieła literatury teologicznej, myśli i wiary. Powstawały nowe parafie. Europa, a także nasze tereny były świadkiem rozwoju sztuki sakralnej. Było to coś w rodzaju współzawodnictwa między społecznościami.
