Z Ewangelii według świętego Jana
Jezus powiedział do swoich uczniów: Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie. W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przybędę powtórnie
i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem. Znacie drogę, dokąd Ja idę.
Odezwał się do Niego Tomasz: Panie, nie wiemy, dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę?
Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem drogą, prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie.
Czy współczesny człowiek wyczekuje życia wiecznego, czy może uważa je za coś, co należy do nic już dziś nieznaczącej dziedziny mitologii? W tych naszych czasach, bardziej niż w przeszłości, jesteśmy pochłonięci sprawami ziemskimi
i trudno nam dziś myśleć o Bogu jako uczestniku naszej historii i naszego życia.
Dla nas chrześcijan życie wieczne to nie tylko życie trwające w nieskończoność, lecz nowa jakość życia, całkowite zanurzenie w Bożej miłości, która wyzwala od zła i śmierci i wprowadza we wspólnotę życia ze świętymi. Powołaniem wszystkich chrześcijan jest życie w świętości.