Z Ewangelii według św. Mateusza
Inne ziarna w końcu padły na ziemię żyzną i plon wydały, jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny. Kto ma uszy, niechaj słucha!
Posiane w końcu na ziemię żyzną oznacza tego, kto słucha słowa i rozumie je. On też wydaje plon: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, inny trzydziestokrotny.
Ostatni przykład opisuje człowieka wolnego, którego serce jest porównane do żyznej gleby, otwartej na przyjęcie Bożego ziarna. To serce jest przygotowane do tego, by przynosić plon, by stworzyć jak najlepsze warunki ku temu, by łaska Boża mogła w Nim działać. Przez to samo w pełni się rozwija, przynosząc zamierzone przez Boga dobre owoce.
Ważne jest, by wydać plon – by słuchać i rozumieć Słowo. Co istotne, jak widać, Pan Bóg nie oczekuje od nas, że każdy będzie taki sam. Przed każdym postawił inne zadania, każdy też jest w stanie wydać różnego rodzaju plon. Ciesząc się z Bożego obdarowania, warto pamiętać, że naszej więzi z Bogiem nie należy mierzyć w porównaniu z innymi, ale właśnie w rozumieniu sumiennego wypełniania zadań, które Pan stawia na co dzień konkretnie przed nami: wybierania prawych rozwiązań, tam gdzie narzuca się zło, sumiennego wypełniania obowiązków wobec Boga i drugiego człowieka – rodzinnych i służbowych.