Z Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus w przypowieściach mówił do arcykapłanów i starszych ludu: Królestwo niebieskie podobne jest do króla, który wyprawił ucztę weselną swemu synowi. Posłał więc swoje sługi, żeby zaproszonych zwołali na ucztę, lecz ci nie chcieli przyjść. Posłał jeszcze raz inne sługi z poleceniem: Powiedzcie zaproszonym: Oto przygotowałem moją ucztę; woły i tuczne zwierzęta ubite i wszystko jest gotowe. Przyjdźcie na ucztę! Lecz oni zlekceważyli to i odeszli: jeden na swoje pole, drugi do swego kupiectwa, a inni pochwycili jego sługi i znieważywszy, pozabijali. Na to król uniósł się gniewem. Posłał swe wojska i kazał wytracić owych zabójców, a miasto ich spalić. Wtedy rzekł swoim sługom: Uczta weselna wprawdzie jest gotowa, lecz zaproszeni nie byli jej godni. Idźcie więc na rozstajne drogi i zaproście na ucztę wszystkich, których spotkacie. Słudzy ci wyszli na drogi i sprowadzili wszystkich, których napotkali: złych i dobrych. I sala weselna zapełniła się biesiadnikami. Wszedł król, żeby się przypatrzyć biesiadnikom, i zauważył tam człowieka nieubranego w strój weselny. Rzekł do niego: Przyjacielu, jakże tu wszedłeś, nie mając stroju weselnego? Lecz on oniemiał. Wtedy król rzekł sługom: Zwiążcie mu ręce i nogi i wyrzućcie go na zewnątrz, w ciemności! Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Bo wielu jest powołanych, lecz mało wybranych.
Uczty w każdej kulturze odgrywają ważną rolę w życiu społecznym. Większość spraw załatwia się przy stole. Spotkanie przy nim jest również sercem Ewangelii. Tak zadecydował Bóg. Ono jest ważne na ziemi i w niebie.
Uczty urządza świat, ma on swe bankiety i nieustannie je ubogaca. Na ucztowanie świat wydaje wiele pieniędzy i traci mnóstwo czasu.
Chrześcijanie gromadzą się przy stole, aby ucztować z Bogiem. Jedni czynią to przy stole słowa Bożego, inni przy stole Eucharystii, a wszyscy przy stole codziennym. Etyka ucztowania stanowi ważny wymiar życia ucznia Jezusa. Winien on wiedzieć, jak się zachowywać na ucztach. Winien też umieć je organizować zarówno dla ludzi tego świata, jak i dla wierzących, którzy ewangeliczny stół traktują jako własny, świadomi tego, że są zaproszeni do niego przez samego Boga.
Uczty chrześcijan winny odbiegać od sposobu ucztowania tego świata. Jeśli niewierzący zostanie zaproszony do udziału w nich, winien wiedzieć, czym różni się jego uczta od uczty chrześcijan.
Jezus wzywa do troski o kulturę przy stole. Ten, kto jej nie potrafi zachować, nie ma prawa zasiadać do stołu przygotowanego przez Boga. Stół jest miejscem składania ewangelicznego świadectwa.