Namaszczenie świętym olejem
Kapłan bierze naczynie z olejem świętym i namaszcza czoło i ręce chorego. Szafarz sakramentu bierze święty olej, a więc coś, co należy do Boga, od Niego pochodzi, jest przez Niego przygotowane i co Go wyraża. Tym olejem zostaje namaszczony człowiek chory na czole i na rękach. W symbolicznym sensie czoło wyraża człowieka duchowego, człowieka zdolnego do myślenia. Ręce natomiast oznaczają człowieka, który potrafi tworzyć i pracować. W jakiś symboliczny sposób zostaje zaakcentowane, że cały człowiek potrzebuje uzdrowienia i nadprzyrodzonej łaski Bożej, która uobecnia się w sakramencie namaszczenia dzięki działaniu Ducha Świętego.
Według starożytnego myślenia, olej używany do namaszczenia ciała wchodzi i przenika bardzo głęboko wewnątrz ludzkiego ciała, udzielając mu mocy, zdrowia, piękności i radości. W znaczeniu religijnym namaszczenie wyrażało przekazanie władzy, mocy i zaszczytów. Namaszczenie przez Boga oznaczało wylanie Ducha Bożego. Chrześcijanie przez namaszczenie otrzymują Ducha, który przypomina to wszystko, co powiedział Jezus.
Formuła sakramentalna
Czynności namaszczenia olejem towarzyszą słowa formuły sakramentalnej. Można w niej wyróżnić cztery części. Pierwsze słowa formuły odwołują się do miłosierdzia Bożego: Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim nieskończonym miłosierdziu.
Druga część formuły wyjaśnia, że nieskończone miłosierdzie Boże w kontekście sakramentu chorych oznacza wsparcie przez łaskę Ducha Świętego: wspomoże ciebie łaską Ducha Świętego.
Dzięki tej pomocy chory może nie tylko znosić dolegliwości choroby, ale także je przezwyciężyć i odzyskać zdrowie, jeżeli jest to pożyteczne dla zbawienia jego duszy.
Trzecia część formuły sakramentalnej odwołuje się do odpuszczenia grzechów: Pan, który odpuszcza ci grzechy.
Ostatnie słowa formuły sakramentalnej: niech cię wybawi i łaskawie podźwignie.
Obecny w celebracji Chrystus, mocą Ducha Świętego zbawia i dźwiga chorego.